Werkgever moet of veilige werkplek creëren óf thuiswerken toestaan
Rechtbank Limburg: Werkgevers moeten werknemers een veilige
werkplek aanbieden met voldoende COVID-19 beschermingsmaatregelen
of moeten toestaan dat zij thuiswerken. Dit klemt des te meer voor
kwetsbare werknemers. Komt een werkgever zijn verplichting
onvoldoende na zodat een werknemer geen arbeid verricht dan moet de
werkgever het loon van die werknemer doorbetalen.
In de onderhavige procedure werkte een vrouw als secretaresse/receptioniste in dienstbetrekking bij een
adminitratie- en belastingadvieskantoor. Op 15 maart zond de werkgever een mail rond waarin was aangegeven dat ook in
de corona-periode niet vanuit huis zou worden gewerkt. Ingeval een werknemer door de overheidsmaatregelen om
welke reden dan ook niet willen of kunnen werken, dan is thuisblijven mogelijk tegen inleveren van verlofdagen.
Dg vrouw meldde zich ziek op 16 maart 2020 en was daarna niet meer op haar werk geweest. De werkgever
had vanaf 1 juni 2020 geen salaris meer aan haar betaald omdat sprake zou zijn van werkweigering. De vrouw
bestreed dit en wees erop dat zij vanwege een chronisch hartfalen tot de risicogroep van COVID-19 behoorde.
Volgens de overheidsadviezen zou zij zoveel mogelijk thuis moeten werken. De vrouw vorderde daarom
loondoorbetaling. De werkgever stelde dat de vrouw het werk aan de balie van het bedrijf niet
thuis kon verrichten en dat alle mogelijke maatregelen waren getroffen om de medewerkers een veilige werkplek
te bieden. Zo was de balie voorzien van een spatscherm en werden elke ochtend en namiddag onder meer de balie,
de toetsenborden en de muizen gereinigd. Uit de feiten maakte de rechtbank echter op dat het spatscherm de balie
slechts gedeeltelijk afschermde en dat er geen desinfectiemogelijkheden of afgeschermde looproutes waren. Verder
bleek uit een rapport van het UWV dat de re - integratie-inspanningen van de werkgever onvoldoende waren geweest.
De rechtbank stelde de vrouw daarom in het gelijk veroordeelde de werkgever tot loondoorbetaling.
Bron: Rechtbank Limburg 1 oktober 2020,
ECLI:14L:RBLIM:2020:7495
